Ölüme Dair
Ölümü düşünüyorum son günlerde. Son nefesini verdiğin o an. Gözlerini son kez kapadığın ve bir daha bu dünyaya açmayacağın o son bakış. Ne kadar da anlamsızlaşıyor hayat o anı düşününce. Akıp giden koca bir ömür ve sadece geriye kalan son bir bakış. Ne görür ki insan en son, ya da neyi görmek ister bu dünyada en son. Nasıl kalır dünya aklımızda, son anımızla mı yoksa tüm bir ömür olarak tüm detaylarıyla mı? İronik bir durum aslında, ölümü düşünmek hem bu dünyayı bir hiç kılarken hem de her şey haline getiriyor, her şeyi ve herkesi kıymetli hale getiriyor. Ne garip. Bir yanılsama sanki yaşam dediğimiz. Bir hayal, bir ukte, bir düş kırıklığı, bir umut. Ama yaşanıyor işte, iyisiyle kötüsüyle yaşanıyor. Bazen öyle anlar geliyor ve tahammül edemem bir nefese daha desen de öldürmeyen Allah öldürmüyor. Ve sen bir gün, bir ay, bir yıl belki de bir asır daha yaşıyorsun işte. Koca bir ömür geçiyor 60 yıl 70 yıl. Sorsan, kimseye yetmemeiştir yaşadığı hayat. Ölüm korkusu arttıkça yaşama t...
