MÜCADELE
*image source
Saatler günler aylar yıllar.. Hep bir mücadeleyle geçiyor hayat. Zamanla mücadele ediyoruz, metroya yetişmek için geceden hesap yapıp saat kuruyoruz. Sağlıklı olmak için mücadele ediyoruz, soğukta sıkı giyiniyor, bitki çayı içiyor, hapşırmaya başlayınca ilk eczaneye girip ilaç alıyoruz. İşte mücadele ediyoruz, yetişmesi gereken projeyi mesai bitimine aldırmadan akşam evdeki bilgisayarda açıp sabaha kadar çizmeye devam ediyoruz. Ailemizle mücadele ediyoruz, hayalimdeki hayata, kariyere ulaşmak için yurt dışına gitmeliyim deyip sürekli ikna etmeye çalışıyoruz. Arkadaşlarımız, çevremiz, akrabalarımız, komşularımız, diğer insanlar... Hep, hep bir mücadele içindeyiz.
Bazen yeter artık gücüm takatim kalmadı diyor. Daha fazla gidemeyeceğim, dayanamayacağım, mücadele edemeyeceğim. Bittim. Ve bırakıyor... Sanki buz gibi nehrin ortasında saatlerce yüzmekten takati kesilince, tüm hayatını hayallerini umutlarını bedeniyle birlikte o çelik gibi suya öylece bırakan bir insan gibi kendini bırakıyor insan.
Ama bizim bir farkımız var: Karada olmak. Kendimizi bitik hissetsek de bazen, dibine gömüleceğimiz sularda değiliz. O zaman karada olmanın hakkını verip mücadeleye devam etmeli insan. Önüne çıkan zorluk ne olursa olsun, "Bu da benim mücadelem!" deyip bıraktığı yerden sarılmalı hayata. Her yenilgide durup düşünüp yeni bir strateji ile devam etmeli. Hayat o zaman yaşanılası bir hayat oluyor. Bir yaprak gibi savrulup gitmek yerine dikili bir fidan gibi gökyüzünü hayal ederek yaşamak. Sadece kendisi değil, bir gün tüm fidanların ağaç olabildiği hunharca katledilmediği bir orman olup yeşertmek belki bütün dünyayı..
Umut ederek başlamalı, mücadeleyi kabul edip ucunda ışık görmeye devam ettiği sürece de devam etmeli yola. Işığa ulaşamasa da ışığı arayarak bitirmeli yolu. "Benim için değmez, benden bir şey çıkmaz artık!" dediği anda, ışığı soğuk sulara gömülenleri düşünüp onlar için yapabileceğini hatırlamalı.
Mücadelenizi sevin ve devam edin :)
Bugün bir farklılık yaptım ve bir yemek ya da tatlı tarifi vermek istemedim. Hep mutfakta pişen tariflere değil bazen de zihinde pişen tariflere ihtiyaç duyuyor insan :)
Ama nedense bir şarkı bırakmak istedim buraya..
Bir tutam umut ve mutluluk dileği ile..
*https://mir-s3-cdn-cf.behance.net/project_modules/1400/e1420862236349.5a8a00887b786.jpg
Saatler günler aylar yıllar.. Hep bir mücadeleyle geçiyor hayat. Zamanla mücadele ediyoruz, metroya yetişmek için geceden hesap yapıp saat kuruyoruz. Sağlıklı olmak için mücadele ediyoruz, soğukta sıkı giyiniyor, bitki çayı içiyor, hapşırmaya başlayınca ilk eczaneye girip ilaç alıyoruz. İşte mücadele ediyoruz, yetişmesi gereken projeyi mesai bitimine aldırmadan akşam evdeki bilgisayarda açıp sabaha kadar çizmeye devam ediyoruz. Ailemizle mücadele ediyoruz, hayalimdeki hayata, kariyere ulaşmak için yurt dışına gitmeliyim deyip sürekli ikna etmeye çalışıyoruz. Arkadaşlarımız, çevremiz, akrabalarımız, komşularımız, diğer insanlar... Hep, hep bir mücadele içindeyiz.
Bazen yeter artık gücüm takatim kalmadı diyor. Daha fazla gidemeyeceğim, dayanamayacağım, mücadele edemeyeceğim. Bittim. Ve bırakıyor... Sanki buz gibi nehrin ortasında saatlerce yüzmekten takati kesilince, tüm hayatını hayallerini umutlarını bedeniyle birlikte o çelik gibi suya öylece bırakan bir insan gibi kendini bırakıyor insan.
Ama bizim bir farkımız var: Karada olmak. Kendimizi bitik hissetsek de bazen, dibine gömüleceğimiz sularda değiliz. O zaman karada olmanın hakkını verip mücadeleye devam etmeli insan. Önüne çıkan zorluk ne olursa olsun, "Bu da benim mücadelem!" deyip bıraktığı yerden sarılmalı hayata. Her yenilgide durup düşünüp yeni bir strateji ile devam etmeli. Hayat o zaman yaşanılası bir hayat oluyor. Bir yaprak gibi savrulup gitmek yerine dikili bir fidan gibi gökyüzünü hayal ederek yaşamak. Sadece kendisi değil, bir gün tüm fidanların ağaç olabildiği hunharca katledilmediği bir orman olup yeşertmek belki bütün dünyayı..
Umut ederek başlamalı, mücadeleyi kabul edip ucunda ışık görmeye devam ettiği sürece de devam etmeli yola. Işığa ulaşamasa da ışığı arayarak bitirmeli yolu. "Benim için değmez, benden bir şey çıkmaz artık!" dediği anda, ışığı soğuk sulara gömülenleri düşünüp onlar için yapabileceğini hatırlamalı.
Mücadelenizi sevin ve devam edin :)
Bugün bir farklılık yaptım ve bir yemek ya da tatlı tarifi vermek istemedim. Hep mutfakta pişen tariflere değil bazen de zihinde pişen tariflere ihtiyaç duyuyor insan :)
Ama nedense bir şarkı bırakmak istedim buraya..
Bir tutam umut ve mutluluk dileği ile..
*https://mir-s3-cdn-cf.behance.net/project_modules/1400/e1420862236349.5a8a00887b786.jpg
Yorumlar
Yorum Gönder